Gilden en ambachten

Iedereen zijn eigen wapen

In de middeleeuwen kwam een wapen vooral voor op een schild dat daarmee de naam wapenschild kreeg. Oorspronkelijk werd het wapenschild meegevoerd tijdens een veldslag voor de herkenbaarheid van de strijders. Elke ridder had zijn eigen tekens op het wapenschild. 

Wapenschilden werden al gauw  heel erg belangrijk.

In de 13de eeuw gingen ook steden, gilden en belangrijke burgers een wapenschild gebruiken.

Gilden baseerden hun wapen meestal op de handel of het ambacht die zij vertegenwoordigden. Slagers kozen een schaap of een os, timmerlieden een hamer of een ander werktuig. Soms namen ze het wapen van hun heer gedeeltelijk of volledig over, terwijl de figuur en attributen van een patroonheilige ook erg populair waren.

Gilden en ambachten.pdf

Gilde van de wolwevers

De beroepsvereniging van de wolwevers, die oorspronkelijk was opgericht om een strenge controle op de werklieden te kunnen uitoefenen, ontpopte zich tot een echte gilde en verwierf een economische en politieke macht waar rekening diende mee gehouden te worden.
Deze gilde beheerste in grote mate het dagelijks leven van zijn leden : ze maakten in groep deel uit van het stadsleger, gingen naar dezelfde kerk en liepen samen in de belangrijke processies in Gent.
Ze hadden hun eigen gildenhuis, hun kapel gewijd aan hun patroonheilige, hun eigen hospitaal en hun eigen voorzieningen voor wezen en weduwen van de gildebroeders.

In het Gentse stadsarchief worden documenten bewaard waarin reeds in 1360 sprake is van een ospitale vander wevershuus staende an de Walpoorte in sinte Jans prochie. De precieze oprichtingsdatum kon niet achterhaald worden maar het is aannemelijk dat de kapel van de wolwevers toen reeds bestond of in aanbouw was.

De wolweversgilde.pdf

De gilde van Sint-Lucas

De Sint-Lucasgilde beschermde de kunstenaars en kunstambachtslieden met Sint-Lucas als hun patroonheilige. 

De naam van het gilde verwijst naar de evangelist Lucas. Zijn boodschap wordt gezien als het meest beeldend, met oog voor detail en sfeer. Volgens een legende uit de 6e eeuw had Lucas een portret van Maria geschilderd. Kunstschilders, kladschilders , beeldhouwers, graveurs, maar ook plateelbakkers, boekdrukkers en kunsthandelaren konden lid worden van de Sint-Lucasgilde, die zelf zorgde voor kwaliteitscontrole en de opleiding van jong talent. 

Vanaf de jaren 1440-1450 werden de verschillende gebieden die onder het gezag van de hertogen van Bourgondië waren gekomen het epicentrum van de productie en vernieuwing van het verluchte handschrift en de miniaturen.

Op de lijst van miniaturisten uit de 15de eeuw vind je namen zoals Rogier Van Der Weyden en Jan Van Eyck.

De Sint Lucasgilde.pdf